جواب:
با اين كه همة مردم حسين(ع) را دوست ميداشتند و طرفدار فكر و روش او بودند ولي شجاعت روحي و رشد فكري و قوت ايمان و گذشتشان به قدري نبود كه بتوانند مانند حبيب و مسلم و حر و زهير، مقامات و مصالح و منافع زودگذر و موقت را فداي مصالح عامه و ياري دين كنند. اين جمله كه فرزدق به حسين(ع) عرضه داشت: دلهاي مردم با تو، ولي شمشيرهايشان با بنياميه است (تاريخ طبري، 4/290) يك جملة تمامي بود كه وضع مردم را در آن روزگار كاملاً شرح ميدهد، هم موقعيت روحاني و ملّي حسين(ع) را در قلوب معلوم ميسازد و هم ضعف روحي و فقدان شجاعت اخلاقي مردم را بيان ميكند. مجمع بن عبدالله بن مجمع عائدي كه از شهداي كربلا است مردم كوفه را بدينگونه معرفي كرد. گفت: به سران مردم رشوههاي بزرگ داده شد و كيسههايشان پر شد, پس آنها بر ظلم و دشمني با تو همدست شدند و اما سائر مردم، دلهاشان به سوي تو مايل است ولي شمشيرهايشان به روي تو كشيده ميشود.
|