جواب:
حسين(ع) در نزد مردم بسيار محترم بود. وقتي او و برادرش امام حسن(ع) پياده حج ميرفتند, تمام رجال و شيوخ صحابه كه با آنها بودند به احترامشان از مراكب پياده ميشدند و پياده ميرفتند. اين احترام حسين(ع) در نفوس نه براي آن بود كه حسين كاخ مجلل داشت يا مركبهاي سواري او گران قيمت بود يا غلامان و سربازان پيشاپيش يا دنبال مركب او ميرفتند يا اينكه مسجد پيامبر را براي او خلوت مينمودند و راهها را در موقع آمد و شد او بر مردم ميبستند، نه! براي هيچ يك از اينها نبود, حسين با مردم زندگي ميكرد و از مردم جدا نبود. در نهايت سادگي و تواضع بود. همه ساله پياده به حج ميرفت. با مردم نشست و برخاست و آمد و شد داشت. با فقرا معاشرت ميكرد. در نماز جماعت حاضر ميشد. به عيادت بيماران ميرفت. در تشييع جنازهها شركت ميكرد. در مسجد پيامبر با دوستان و اصحابش مينشست. دعوت فقرا را ميپذيرفت و آنها را ميهمان مينمود. خودش براي محتاجان، بينوايان، بيوهزنان و يتيمان، نان و غذا ميبرد.
|
