جواب:
آنچه از نقل هاي معتبر تاريخي به دست مي آيد، موضوع تشنگي و عطش امام حسين(ع) و اصحابشان در كربلا، امري مسلّم محسوب مي شود. در اين مورد علاوه بر منابع متعدد تاريخي، انبوهي از ادبيات شكل گرفته پس از واقعه كربلا را نيز به همراه دارد؛ يعني، موضوع به قدري مسلّم و جدّي بوده است كه، شاعران نامدار، براساس آن شعر سروده اند. براي مطالعه بيشتر ر.ك: بحار الانوار، ج 45، ص 149 - ج 101، ص 46 حماسه حسيني،شهيد مطهري اللهوف علي قتلي الطفوف،سيد بن طاووس تاريخ طبري،طبري مقاتل الطالبين،ابوالفرح اصفهاني كامل الزيارات،ابن قولويه مقتل الحسين،خوارزمي نفس المهموم،شيخ عباس قمي حياة الامام الحسين بن علي،باقر شريف القرشي البداية والنهاية،ابن كثير براي كسي كه اندكي در منابع تاريخي و ادبي سير كند، ترديدي باقي نمي ماند كه يكي از ويژگي هاي واقعه عاشورا، محدوديت آب براي اهل بيت(ع) بوده است. مدّت زمان محاصره و قطع راه ارتباط با آب از روز هفتم محرم بوده است؛ ولي در اين مدت از جمله شب عاشورا، عده اي از اصحاب توانستند به آب دسترسي پيدا كنند و آن را به خيمه ها منتقل نمايند. بنابراين در روز هفتم، هشتم و نهم، گرچه محدوديت بوده؛ اما به دليل آن كه هنوز جنگي در نگرفته بود، امكان تهيه آب وجود داشت. ولي روز عاشورا، به دليل شعله ور شدن آتش جنگ، ديگر فرصت و زمينه اي براي تهيه آب نبود واگر هم اندك آبي يافت مي شد، لابد آن را براي زنان و كودكان اختصاص مي دادند. ولي ظهر عاشورا ديگر آبي در خيمه ها يافت نمي شد. ازاين رو كودكان و زنان تشنه بودند و امكان دسترسي به آب نيز وجود نداشت. بنابراين تشنگي در روز عاشورا قطعي است، ولي نسبت به قبل از آن دليل روشني ندارد. هم چنين غسل كردن در شب عاشورا از امور مسلم و قطعي نمي باشد.
|
