جواب:
حضرت اباعبدالله الحسين (ع) همانگونه در واقعه كربلا عمل كرد كه از جانب پروردگار مأمور به انجام آن بود و اگر قرار بود و خواست الهي بر آن تعلق داشت كه امام با توسل به معجزه بر دشمن پيروز گردد، حتماً چنين مي كرد، آنكه به فرموده خود آن حضرت براي اصلاح امت جد بزرگوارش و امر به معروف و نهي از منكر قيام كرد.
امام با قيام خود و آنگاه با شهادت خود و يارانش و به اسارت رفتن زنان و فرزندانش، بزرگترين درس ايمان و شجاعت و استقامت و صبر و گذشت و ايثار در راه خدا را به بشريت داد و تكليف تك تك افراد جامعه از كوچك و بزرگ و پير و جوان و زن و مرد را مشخص كرد. و آن تكليف اين بود كه در برابر ظلم و ستم بر جامعه نبايد سكوت كرد، و زماني كه اين ظلم و ستم آنچنان گسترده شود كه حرام دين خدا، حلال گردد و به احكام دين عمل نشود و با رسول خدا مخالفت شود، همه وظيفه دارند كه به قيام و مقابله برخيزند هر چند خود و خانواده و اموالش در معرض خطر قرار گيرد.
بديت ترتيب بود كه مبارزه و قيام امام حسين ع در طول تاريخ همواره الگو و سرمشق آزادي خواهان و مبارزان راه حق قرار گرفت. مظلومان و ستم ديدگان نيز از اين واقعه درس گرفتند كه در برابر ظالمان چگونه بايد رفتار كنند و وظيفه شان چيست. اين واقعه بقدري عظيم و اثر گذار بوده و هست كه زنده نگهداشتن ياد و خاطره شهداي كربلا و عزاداري براي سيد و سالار شهيدان و اصحاب و ياران فداكارش در هر سال، ترس و وحشت را در دل دشمنان دين خدا مي افكند، به گونه اي كه وجود شيعيان و پيروان و محبان آن حضرت را همواره خطري براي حكومت خود مي دانسته اند.
حال اگر قرار بود اين امر با قدرت معجزه و به گونه اي ديگر صورت گيرد، مسلماً نمي توانست در طول تاريخ اين همه تأثير گذار باشد.
منابع و مآخذ:
برداشت كلي از حماسه حسيني، شهيد مطهري
|
