بازگشت

گروه: عزادراي و سوگواري
 
 
مرکز پاسخگو:ستاد اقامه نماز
موضوع اصلي:فلسفه عزاداري
موضوع فرعي:فلسفه عزاداري
سؤال:فلسفه عزاداري و گريه بر امام حسين چيست
جواب:

عزاداري، سوگواري و يادآوري واقعه عاشورا، داراي ابعاد و وجوه مختلفي است. انسان عارف و بصير، ميتواند از هر يك به خوبي استفاده كند و به اهل بيت(ع) به خصوص امام حسين(ع) تقرب يابد.
گريه بر سالار شهيدان حسين(ع) مستحب بوده و داراي پاداش و ثوابهاي فراواني است. امام معصوم(ع) ميفرمايد: هر چشمي در روز قيامت گريان است؛ مگر چشمي كه بر امام حسين گريسته باشد كه اين چشم خندان و بشاش است؛ يعني پاداش چنين شخصي، رهايي از عذاب جهنم است. (الخصائص الحسينيه) علاوه بر اين داراي اثرات و نتايج فراواني است. امام رضا(ع) ميفرمايد: گريه بر امام حسين(ع) گناهان بزرگ را محو ميكند. (مسند امام رضا، ج 2، ص 27)
در مورد حكمت و هدف از گريه ميتوان به دو مطلب مهم اشاره كرد:
1. گريه بر امام حسين(ع) گريه تقوا و رشد روحاني است كه انسان را به خدا نزديك و از گناهان و مفاسد دور ميسازد.
2. اگر گريه از سر معرفت و عشق باشد؛ قطعاً اين حزن و اندوه، پس از آن كه موجب تحول دروني انسان گرديد، زمينه را براي تحولات اجتماعي فراهم ميسازد. و در واقع گريه بر امام حسين(ع)، زمينه را براي حفظ آرمانهاي آن حضرت و پياده كردن آن فراهم ميسازد؛ چنان كه امام راحل ميفرمود: ما هر چه داريم از محرم و عاشورا داريم. انقلاب اسلامي ايران و هشت سال دفاع سر فرازانه و پيروزمند ارتباط مستقيمي با مجالس سوگواري و عزاداري دارد. و در طول تاريخ نيز شيعيان با همين مجالس عزاداري، توانستهاند هويت جمعي خود را حفظ و در برابر ظالمان و فاسدان ايستادگي كنند.
با توجه به اين مطالب روشن ميشود كه گريه مانع شناخت و معرفت بيشتر حضرت سيد الشهدا(ع) و آشنايي با اهداف و نتايج درخشان حماسه عاشورا نيست. بلكه اين مجالس و گريهها، خود زمينهها براي شناخت بيشتر واقعه كربلا و پيروي و درس آموزي از آن است.