جواب:
كتاب هايي كه شرح حال واقعه كربلا را نوشتهاند آن حضرت را طفل تعبير كردهاند، طفل شيرخوار (رضيع)، كودك، صغير.
سبط ابن جوزي در تذكرة از هشام بن محمد كلبي نقل كرده كه چون حضرت اما حسين(ع) ديد كه لشكر در كشتن او اصرار دارند قرآني بر سر گرفت و با دشمن احتجاج ميكرد ناگاه نظرش افتاد به طفلي از اولاد خود كه از شدّت تشنگي ميگريست، حضرت آن كودك را بر دست گرفت و فرمود: يا قوم ان لم ترحموني فارحموا هذا الطفل؛ اي لشكر اگر بر من رحم نميكنيد پس بر اين طفل رحم كنيد. پس تيري آمد و او را مذبوح كرد.(3)
شيخ مفيد ميفرمايد: ثم جلس الحسين امام الفسطاط فأتي بابنه عبداللَّه و هو طفل؛ حسين(ع) مقابل خميه نشست و فرزند كوچكش عبداللَّه را در دامن گرفت.(4)
در بحار آمده: و كان عبداللَّه يو مقتل صغيراً جاءه نشّابة و هو في حجرابيه فذبحته؛ عبداللَّه در روزي كه كشته شد كودك بود تيري آمد او را كشت در حالي كه در دامن پدرش بود.
بعد روايتي را از حميد بن مسلم نقل ميكند كه؛
دعا الحسين بغلام فأقعده في حجره فرماه عقبة بن بشر فذبحه؛ امام حسين فرزندش را خواند و او را در دامنش نشاند ناگاه عقبة بن بشر با تيري او را كشت.(5)
بنابراين، در كتب مختلف از آن حضرت، به عنوان صغير و طفل و غلام تعبير شده و مقدار سن او كه 6 ماهه بوده يا 6 ساله ذكر نشده است، ولي در احتجاج فرموده: وابن آخر في الرضاع اسمه عبداللَّه اخذ الطفل ليودّعه فاذا بسهم قد اقبل حتي وقع في لبّة الصبي فقتله؛ امام حسين(ع) فرزند ديگري شيرخواره داشت كه اسمش عبداللَّه بود او را بغل كرد كه با او خداحافظي كند، در اين هنگام تيري بر حلق او اصابت كرد و او را كشت.
از مجموعه روايات و تاريخ استفاده ميشود كه آن بچه خيلي كوچك بوده يا شير خواره بوده است. واللَّه اعلم.
پي نوشتها:
1. مجله حوزه، شماره 70 و 71، ص 82.
2. ابن طاووس، جمال الاسبوع، ص 510 و مفاتيح الجنان، دعاي امام عصر(ع).
3. منتهي الامال، شرح واقعه كربلا، ص 46 و نفس المهموم، ص 370.
4. الارشاد، ص 224.
5. بحارالانوار، ج 45، ص .
|
