جواب:
اولاً : محبت دائمي وحرارت و علاقه عشق مؤمنان امام حسين ( ع ) هميشگي است .
ثانياً : توجه تكويني تمام ذرات عالم به خدا و اولياء خدا و تحت ولايت آنها موضوع ديني و اعتقادي است و همينطور ولايت تشريف امام انس و جن .
ثالثاً : شدت محبت و عشق را كنايهً ديوانه و يا مجنون در ادبيات به كار مي گيرند و بعضاً زبان شعر ردبف قافيه سجع است .
رابعاً : در صناعت ادبي اينرا تجاهل العارف مي گويند.
|
