بازگشت

گروه: عزادراي و سوگواري
 
 
مرکز پاسخگو:تبيان
موضوع اصلي:فلسفه عزاداري
موضوع فرعي:فلسفه عزاداري براي حضرت سيدالشهدا
سؤال:فلسفه عزاداري براي حضرت سيدالشهدا چيست ؟
جواب:

مساله عاشورا دو جنبه و دو چهره دراد : 1- چهره زيبايي ها؛ يعني ،عظمتي كه حضرت ابا عبدالله ( ع ) و ياران ايشان در ابعاد مختلف آفريده وعالي ترين جلوه هاي كمال انساني را با عمل خويش ترسيم نموده وبزرگترين درس را به كل تاريخ بشريت آموختند .اين بعد از حادثه عاشورا بسيار غرورانگيز و افتخارآفرين است و به راستي بايد به خودباليد كه در چنين مكتب درخشاني پا به عرصه وجود نهاده و در آن رشديافته و با آن مي ميريم و حاضريم همه هستي خود را در اين راه نثار كنيم. 2- چهره ديگر عاشورا جنبه تراژديك ، غمبار و اسفبار آن است . اسف از اين كه چرا امت حق امام ( ع ) را پاس نداشته و ناجوانمردانه ترين حركات را نسبت به محبوب ترين خلق خدا و شريف ترين انسان ها رواداشتند .آري ظلمي كه بر امام ( ع ) و اهلبيت و ياران ايشان تحميل شد، دل هر انسان نيكوسيرتي را به درد مي آورد و روح آدمي را سخت مي آزارد.از طرف ديگر اشك گاهي از سوز است و گاه از سر شوق . گريه بر اباعبدالله ( ع ) از هر دو نوع است . يعني هم مصايب ايشان سيلاب اشك ازديدگان فرو مي ريزد و هم عظمت و شگفت آفريني هاي آن حضرت وياران ايشان . كيست كه بشنود در آن صحراي سوزان با وجود عطش جانكاه ، در ميان صدها يا هزاران مامور دشمن حضرت ابوالفضل العباس ( ع ) خود را به شريعه رساند و چون در رودي عظيم و آب گواراقرار گرفت و آب را تا دهان برآورد، ولي همين كه به ياد تشنگي حضرت اباعبدالله ( ع ) و فرزندانشان افتاد به خود اجازه نوشيدن نداد و لب تشنه بامشك پر از آب برگشت . آيا اين مردانگي و شرافت آدمي را به ريختن اشك شوق وادار نمي سازد؟ از سوي ديگر گريه و عزاداري به حضرت سيد الشهدا در نصوص ديني سخت مورد تاكيد و توجه واقع شده و ازافضل قربات دانسته شده است . اين مساله فلسفه هاي سازنده و تربيتي مهمي دارد، از جمله : 1- زنده داشتن ياد و تاريخ پرشكوه نهضت حسيني ، 2- الهام بخش روح انقلابي و ستم ستيزي ، 3- پيوند عميق عاطفي بين امت و الگوهاي راستين ، 4- اقامه مجالس ديني در سطحوسيع و آشنا شدن توده ها با معارف ديني ، 5- پالايش روح و تزكيه نفس ،6- اعلام وفاداري نسبت به مظلوم و مخالفت با ظالم و . ...7- نكته ديگراين كه وجود مراسم عزاداري در هر كوي و برزن بزرگ ترين ابزارگسترش فرهنگ حسيني ( ع ) است . ليكن در اين باره بايد دقت كافي را درسالم سازي و بهينه سازي اين مجالس و زدودن آفت ها و انحرافات از آن به عمل آورد .براي آگاهي بيشتر ر . ك : ( ( حماسه حسيني ) ) شهيد مطهري.