جواب:
صحنه خونين كربلا شاهد نبرد دو گروهي بود كه يكي از آن دو گروه نه تنها از حيث اَعمال و كردار فردي در اوج عظمت و كرامت بودند، بلكه از حيث حسب و نسب خانوادگي نيز در غايت شرافت بودهاند. بسياري از اينها منسوب به دامان پاك و مطهر زهراي مرضيه و علي مرتضي (سلامالله عليهما) بودهاند.
در مقابل، گروهي بودند كه نه تنها از حيث اَعمال فردي در نهايت پستي و خفّت و سردمدار هر گونه رذيلت و مروج و مشوّق آن بودهاند، بلكه از حسب و نسب خانوادگي در حضيض ذلت و حقارت بودهاند لذا بيشتر آنها به اسم مادرانشان خوانده ميشدند و از حيث پدر وضعيت روشني نداشتند (پسر زرقاء، پسر مرجانه، پسر هند،...) حسب و نسبي كه ذكر آن باعث ملوّث شدن چهره سفيد كتاب ميشود و قلم براي بيان آن از گردش روي كاغذ، شرم دارد.
اگر امام حسين(ع) كراراً به اين مطلب توجه ميدهد و به حسب و نسب خويش اشاره ميكند قصد حضرت، فحّاشي و هتاكي آن گروه و فخر فروشي و مباهات براي اين گروه نيست، بلكه براي بيان اين نكته است كه دو گروه متخاصم سنخيتي با هم ندارند تا اين گروه دست بيعت به سوي آن گروه دراز كند و احياناً با آنها بر سر يك سفره بنشيند و با آنها دمساز و معاشر شود و كار آنها را تأييد و تصديق كند.
|
