جواب:
شهادت حسينبن علي حيات تازهاي در عالم اسلام دميد و اثر و خاصيت يك سخن يا تاريخچه و يا شخصيت حماسي اين است كه در روح موج به وجود ميآورد، حميّت و غيرت به وجود ميآورد، شجاعت و صلابت به وجود ميآورد، در بدنها، خونها را به حركت و جوشش در ميآورد و تنها را از رخوت و سستي خارج ميكند و چابك و چالاك مينمايد.
چه بسيار خونها در محيطهايي ريخته ميشود كه چون فقط جنبة خونريزي دارد، اثرش مرعوبيت مردم است، اثرش اين است كه از نيروي مردم و ملت ميكاهد و نفسها بيشتر در سينهها حبس ميشود. اما شهادتهايي در دنيا هست كه به دنبال خودش روشنايي و صفا براي اجتماع ميآورد. بعضي از اعمال هست كه قلب انسان را مكدّر ميكند ولي بعضي ديگر از اعمال هست كه قلب انسان را روشن ميكند، صفا و جلا ميدهد. اين حالت عيناً در اجتماع هم هست. بعضي از پديدههاي اجتماعي، روح اجتماع را تاريك و كدر ميكند، ترس و رعب در اجتماع به وجود ميآورد، به اجتماع حالت بردگي و اسارت ميدهد، ولي يك سلسله پديدههاي اجتماعي است كه به اجتماع صفا و نورانيت ميدهد، ترس اجتماع را ميريزد، احساس بردگي و اسارت را از او ميگيرد، جرأت و شهامت به او ميدهد.
بعد از شهادت امام حسين يك چنين حالتي به وجود آمد، يك رونقي در اسلام پيدا شد. اين اثر در اجتماع از آن جهت بود كه امام حسين(ع) با حركات قهرمانانة خود روح مردم مسلمان را زنده كرد، احساسات بردگي و اسارتي را كه از اواخر زمان عثمان و تمام دورة معاويه بر روح جامعة اسلامي حكمفرما بود، تضعيف كرد و ترس را ريخت، احساس عبوديت را زايل كرد و به عبارت ديگر به اجتماع اسلامي شخصيت داد. او بر روي نقطهاي در اجتماع انگشت گذاشت كه بعداً اجتماع در خودش احساس شخصيت كرد.
|
