جواب:
1.نفس امتناع از بيعت در صورتي كه توأم با معارضه عملي با حكومت نباشد، خصوصاً اگر بر اساس عقيده به عدم صلاحيت نامزد خلافت باشد، جايز است. بلي، بر طبق مذهب شيعه كه امام بنص پيغمبر از جانب خدا نصب ميشود و يك منصب الهي است، هرگونه امتناعي كه حاكي از عدم تسليم فرمان خدا باشد جايز نيست.
2.امتناع از بيعت براي كسي كه خود از اهل حل و عقد و مراجع امور مسلمانان باشد جايز است و عدم بيعت او موجب عدم انعقاد اجماع است و بدون بيعت او، خلافت بنابر مذهب اهل سنت هم، غير شرعي و تحميل بر مسلمين و سلب آزادي است و سرباز زدن از اوامر او تخلف شرعي شمرده نميشود.
3.بيعتي كه بر پايه تطميع و تهويل و تهديد و ارعاب باشد: لغو، و هركس با آن بيعت انتخاب شود، نمايندة جامعه نيست و معارضه با حكومتي كه در اين شرايط تعيين شده، جايز است.
پس بنابراين، اگر عمال حكومتي، براي فردي مخاطره ايجاد كنند و بخواهند او را بيجهت فقط به جرم اينكه چرا در بيعت شركت نكرده و به كسي كه نامزد آنها بود رأي نداده، دستگير و به قتل برسانند، آن فرد حق دارد براي حفظ جان خود بر حكومت خروج نمايد و از مردم بخواهد تا او را ياري نمايند.
بنابراين، امام و ساير شخصيتهاي اسلامي، حق داشتند از بيعت يزيد امتناع نمايند و خود را از آلوده شدن به شركت در مظالم او حفظ كنند و كسي هم حق نداشت آنها را مجبور و ملزم به بيعت سازد و دليل بر آنكه آنها اين حق را داشتند، يكي امتناع خود آنها است و ديگر آنكه احدي از مسلمانان آنها را از جهت ترك اين بيعت ملامت و نكوهش نكرد، بلكه همگي اصل جواز خودداري از بيعت و بلكه حرمت بيعت با يزيد را قبول داشتند.
|
