جواب:
حسين(ع) تا شب عاشورا همواره اصحاب و ياران خود ار از پايان كارآگاهي ميداد و هرگز از فتح و غنيمت و اعطاء منصب و حكومت سخني به ميان نميآورد و بجز امر خدا و تكليف شرعي و امتثال فرمان باعث و محركي نداشت.
بنابراين بسيار خطا است اگر كسي قيام امام را تعليل به علل سياسي يا اختلافاتي كه بين بنيهاشم و بني اميه بوده است بنمايد هرچند آن اختلافات نيز بر اساس تباين اخلاقي و منافرات روحي و اختلاف فكر اين دو قبيله بود و از موجبات شدت دشمني يزيد، همان كينههاي ديرينة او و فاميلش نسبت به بنيهاشم و اخلاق زشتي بود كه در محيط فاسد تربيت بني اميه كسب كرده بود.
ولي قيام حسين(ع) بالاتر از اين بود كه از آن اختلافات گذشته سرچشمه بگيرد. چنانچه بعثت پيغمبر(ص) ارتباطي به اختلاف بنيهاشم و بني اميه نداشت، علت قيام حسين(ع) نيز اين اختلاف نبود و يگانه كلمهاي كه ميتوانيم در علت قيام آن حضرت بگوئيم، اينست كه، نهضت حسين(ع) يك مأموريت الهي و فرمان پذيري واقعي بود كه با سياست و تصرف مسند حكومت و زمامداري و منافع دنيوي، هيچگونه ارتباطي نداشت.
|
