جواب:
براي نجات اسلام, يكي از دو راه در پيش بود؛ نخست تشكيل حكومت اسلامي و بر كنار كردن يزيد، دوم فداكاري در راه، امتناع از بيعت و تسليم و استقبال از شهادت و مظلوميت فوق العاده؛ امّا چون راه اوّل به علّت ناپايداري مردم به نتيجه نميرسيد، امام از آغاز كار, راه دوّم را انتخاب كرد و براي اتمام حجّت تا وقتي پيمان شكني مردم كوفه علني و آشكار نشده بود, از راه مشترك به طرف مقصد دوّم ميرفت. پس تشكيل حكومت اسلامي اگر چه هدف عالي و مقصد مقدسي بود كه طلب آن، از مقام امامت و عصمت حسين چيزي كم نميكرد, بلكه قيام براي آن نيز از جانب آن حضرت بجا و سزاوار بود. امّا چون شرائط آن موجود نبود، با علم امام به واقع و پيشبيني آينده، نميتوان آن را از علل و اسباب قيام شمرد.
|
