الشمس: آيات 1 - 3
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا(1)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا(2)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا(3)
ترجمه
به خورشيد و گسترش نور آن سوگند، (1)
و به ماه هنگامى كه بعد از آن درآيد، (2)
و به روز هنگامى كه صفحه زمين را روشن سازد، (3)
تفسير
از امام صادق عليه السلام روايت شده است که در آيه « و الشمس و ضحاها » مراد از « شمس » اميرالمؤمنين «ع» است و مراد از « ضحاها » قيام قائم عليه السلام است و در آيه « والقمر اذا تلاها » مراد حسن و حسين عليهما السلام است و در « والنهار اذا جلاها » مراد قيام قائم عليه السلام است.
در روايتي از امام باقر و امام صادق عليهم السلام آمده است که مراد از آيه« والشمس و ضحيها» رسول خدا و مراد از آيه « والقمر اذا تليها » علي ابن ابي طالب «ع» است مراد از آيه « والنهار اذا جليها » حسن و حسين و آل محمد صلي الله و عليه و آله است.
منبع
* بحار الانوار، ج 24، ص 74، حديث 8 - مناقب آل ابي طالب، ج 1، ص 243
* بحار الانوار، ج 24، ص 72، حديث 6 - کنز جوامع الفوائد، ص 389