قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ(1)

الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ(2)

وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ(3)

وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَاةِ فَاعِلُونَ(4)

وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ(5)

إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ(6)

فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْعَادُونَ(7)

وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ(8)

وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ(9)

أُوْلَئِكَ هُمُ الْوَارِثُونَ(10)

الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ(11)

مؤمنان رستگار شدند (1)

آنها كه در نمازشان خشوع دارند (2)

و آنها كه از لغو و بيهودگى روى‏گردانند (3)

و آنها كه زكات را انجام مى‏دهند (4)

و آنها كه دامان خود را (از آلوده‏شدن به بى‏عفتى) حفظ مى‏كنند (5)

تنها آميزش جنسى با همسران و كنيزانشان دارند، كه در بهره‏گيرى از آنان ملامت نمى‏شوند(6)

و كسانى كه غير از اين طريق را طلب كنند، تجاوزگرند! (7)

و آنها كه امانتها و عهد خود را رعايت مى‏كنند (8)

و آنها كه بر نمازهايشان مواظبت مى‏نمايند (9)

(آرى،) آنها وارثانند! (10)

(وارثانى) كه بهشت برين را ارث مى‏برند، و جاودانه در آن خواهند ماند! (11)

از موسي بن جعفر عليه السلام درباره قول خداي عزوجل: « قد افلح المؤمنون الذين هم في صلاتهم خاشعون والذين هم عن اللغو معرضون. . . هم فيها خالدون »؛ (سوره مؤمنون، آيات 1 ـ 11) روايت شده است که اين آيه درباره رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم و درباره اميرالمؤمنين عليه السلام و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام نازل شده است.