178. عيون أخبار الرضا عليه السلام - به سندش، از امام حسين، از امام علي عليهما السلام -: پيامبر صلي الله عليه وآله فرمود: «فاطمه، روز قيامت، در حالي محشور مي شود که لباسي خونين همراه دارد و يکي از ستون هاي عرش را گرفته و مي گويد: اي حاکم ترينِ حاکمان! ميان من و قاتل فرزندم حکم کن.

و به خداي کعبه سوگند، به سود دخترم فاطمه، حکم مي شود».

179. عيون أخبار الرضا عليه السلام - به سندش، از امام حسين، از امام علي عليهما السلام -: پيامبر خدا فرمود: «دخترم فاطمه، در حالي محشور مي شود که جامه کرامت به تن دارد؛ جامه اي که با آب حيات، عجين شده است و مردم به آن مي نِگرند و از آن به شگفت مي آيند.

سپس، دوباره از جامه هاي زَربَفت بهشتي، هزار جامه بر او مي پوشانند و بر هر جامه به خطّي سبز نوشته شده است: دختر محمّد را با بهترين صورت و نيکوترين بزرگداشت و به زيباترين شکل، به بهشت درآوريد.

پس همچون عروس شبِ زفاف، او را به بهشت مي برند و هفتاد هزار بانوي خدمتکار به خدمت وي مي گمارند».

180. دلائل الإمامة - به سندش، از امام حسين، از امام علي عليهما السلام، از پيامبر خداصلي الله عليه وآله -: چون روز قيامت شود، منادي ندا مي دهد: «اي مردم! ديده هايتان را فرو بخوابانيد و سرهايتان را پايين بيندازيد تا فاطمه دختر محمّد، بگذرد».

پس، نخستين کسي که پوشانده مي شود و دوازده هزار حوريه از بهشت به استقبالش مي آيند و نيز پنجاه هزار فرشته، سوار بر مَرکب هايي از ياقوت که بال ها و زمام هايشان از مرواريد نو و رکاب هايشان از زِبَرجد و جهازشان از درّ است و بر هر جهازي، فرشي از ابريشم گسترده است، تا او را از صراط بگذرانند و به بهشت درآورند و بهشتيان، همديگر را به آمدنش مژده مي دهند.

فاطمه عليها السلام، بر صندلي اي از نور مي نشيند و آنان، گِرد او مي نشينند. آن، بهشتِ فردوس است که سقفش عرش رحمان است و در آن، دو قصر است: قصري سفيد و قصري زرد، از مرواريدِ يک شکل. در قصر سفيد، هفتاد هزار خانه براي محمّد صلي الله عليه وآله و خاندان اوست و در قصر زرد، هفتاد هزار خانه براي ابراهيم عليه السلام و خاندان اوست.

سپس، خداوند، فرشته اي براي او روانه مي کند که پيش از آن براي هيچ کس نفرستاده است و به سوي کسي پس از او نيز روانه نمي کند و [فرشته] مي گويد: «پروردگارت به تو سلام مي رسانَد و مي گويد: از من بخواه».

فاطمه عليها السلام مي گويد: او سلام است و سلامت، از اوست. نعمتش را بر من تمام، کرامتش را برايم مهيّا و بهشتش را برايم روا کرده و مرا بر بقيه خلقش برتري داده است. از او [حقّ شفاعت] فرزندان و دودمانم و هر کس که پس از من، آنان را دوست داشته و به خاطر من، رعايتشان کرده است، مي خواهم.

پس خداوند به آن فرشته و در همان جا وحي مي کند که: «به او خبر بده که من، او را در حقّ فرزندان و نسل و دوستداران و رعايت کنندگان آنها پس از او، شفيع قرار دادم».

فاطمه عليها السلام مي گويد: ستايش، خدايي راست که اندوهم را بُرد و چشمم را روشن داشت.

پس خداوند، بدان، چشم محمّد صلي الله عليه وآله را روشن مي دارد.