امام حسين عليه السلام فرمود: (روزي در خدمت پدر نشسته بوديم، در حياط منزل ما درخت خشک شده اناري وجود داشت، که تعدادي مهمان همراه با سلمان فارسي بر ما وارد شدند. در آن جمعيّت برخي از دوستداران پدرم علي عليه السلام و برخي از دشمنان ما وجود داشت. پس از سلام و احوالپرسي، پدرم همه آنان را به نشستن دعوت فرمود، همگي نشستند. پس علي عليه السلام فرمود: امروز نشانه اي از حقّانيّت خود را بشما نشان خواهم داد همانند مائده اي که در قوم بني اسرائيل نازل شد و خدا فرمود: «من آن را بر شما نازل مي کنم امّا اگر کسي پس از آن بر کُفر خود باقي ماند من او را عذاب خواهم کرد عذابي که ديگران را آنگونه عذاب نکرده باشم». سپس به همه حاضران فرمود به درخت خشک انار نگاه کنيد، درخت خشک بود، وقتي همه به آن نگاه کرديم، آب در رگ و ريشه و ساقه آن جريان پيدا کرد و سبز شد، سپس برگ درآورد و شاخه هاي آن قد کشيد، بالا آمد تا بالاي سرما قرار گرفت، و پر از ميوه انار بود. آنگاه علي عليه السلام به دوستان خود فرمود: «دست دراز کنيد و ميوه ها را بچينيد و بخوريد.»

ما و دوستان ما ميوه ها را چيديم، و گفتيم بنام خداوند بخشنده و مهربان، و آنها را خورديم که اناري به آن شيريني و گوارائي نخورده بوديم. سپس امام علي عليه السلام به دشمنان ما فرمود شما هم دست دراز کنيد و از اين ميوه ها بخوريد. امّا آنها هرچه دست ها را بالا مي بردند که انارها را بچينند، شاخه ها بالاتر مي رفتند و مانع مي شدند. گفتند يا اميرالمؤمنين! همراهان ما توانستند ميوه هاي انار را بچينند و بخورند امّا ما هرچه تلاش کرديم نتوانستيم از اين ميوه ها برچينيم. امام علي عليه السلام پاسخ داد: در بهشت هم اينگونه است، به بهشت نمي رسند جز ياران و دوستداران ما، و از بهشت دور نمي شوند جز دشمنان ما و آنانکه نسبت به ما کينه توزند.

وقتي آن جمعيّت از منزل ما خارج شدند، آنها که از دشمنان ما بودند گفتند: حادثه امروز از سِحر علي بود.

سلمان فارسي به آنها پاسخ داد: «آيا سِحر بود اين حادثه يا شماها آگاهي نداريد؟!»)