امام حسين عليه السلام فرمود: (اي پسرم! تو پاکيزه ترين فرزندان من مي باشي، و بهترين خاندان من هستي، و تو از طرف من سرپرست اين زنان وکودکان خواهي بود، اينها غريب و خوارند، دچار ذلّت و يتيمي شدند، و دشمنان آنها را سرزنش مي کنند، و مشکلات فراوان روزگار به آنها روي آورده است هرگاه فرياد کشند تو آنها را ساکت کن، هرگاه وحشت کردند آنان را تسکين ده، و افکار پراکنده شان را با کلماتي نرم سامان ده، زيرا کسي از مردانشان نمانده است تا با آنان أنس گيرند جز تو، و کسي ندارند که نزد او شکوه دل کنند غير از تو، آنها را بحال خود بگذار تا تو را ببويند و تو آنان را ببوئي، تا بر تو گريه کنند و تو هم بر آنها گريه کن).