از امام باقر عليه السلام روايت شده که فرمود: نزد امام حسين عليه السلام بودم، مردي از بني اميه که از شيعيان ما بود نزد ايشان آمد و گفت: اي پسر پيامبر از درد پا نمي توانم نزد تو بيايم، فرمود: چرا دعاي مرا نمي خواني، گفت: اي پسر رسول خدا چه بخوانم؟ فرمود:

«ما گشايشي بزرگ را برايت محقق ساختيم، تا خداوند خطاهاي گذشته و آينده ات را ببخشايد، و نعمتش را بر تو تمام گرداند و به راه راست هدايت کند، و ياري ارزشمندي را نصيبت نمايد، او کسي است که آرامش را در قلوب مؤمنان قرار داد تا بر ايمانشان افزوده شود، لشکريان آسمانها و زمين از خداوند است و او دانا و حکيم است، تا زنان و مردان مؤمن را در بهشتهايي که در زير آنها نهرها جاري است داخل گرداند و در آن جاودانه اند، و گناهانشان را ببخشايد و اين امر نزد خداوند رستگاري بزرگي است، و منافقين و زنان و مردان مشرک را عذاب کند، کساني که نسبت به خداوند بدگمانند و گمان بد در موردشان تحقق مي پذيرد و خداوند بر آنان غضب کرده و لعنتشان مي کند و جهنم را برايشان مهيا مي سازد که بد جايگاهي است، لشکريان آسمانها و زمين از آن خداوند است و او استوار و حکيم است.»