روايت شده: مردي از لشکر عمر بن سعد بنام مالک بن حوزه در حاليکه سوار بر اسب بود رو بسوي لشکر امام کرد، تا اينکه کنار خندق ايستاد و فرياد مي زد، اي حسين تو را بشارت باد که قبل از آتش دوزخ آتش اين دنيا تو را مي سوزاند.

امام فرمود: اي دشمن خدا من بسوي پروردگار مهربان و ميانجي مقبول مي روم، و او جدم پيامبر است، و فرمود:

خداوندا! او در آتش داخل ساز، و قبل از آنکه به جهان ديگر رود سوزش آن را به او بچشان.

راوي گويد: ناگهان اسبش رم نمود و او را در آتش انداخت، و در آن سوخت.

راوي گويد: و امام بر روي زمين به حالت سجده افتاد و آنگاه سر برداشت و فرمود: چه دعائي که با اين سرعت اجابت شد.

راوي گويد: و سپس صدايش را بلند کرد و فرمود:

خداوندا! ما خاندان پيامبرت و فرزندان و خويشاوندان او هستيم، پس هرکه به ما ظلم نمود و حق ما را غصب کرد را درهم شکن، بدرستي که تو شنونده و اجابت کننده اي.