394. الأمالي، مفيد - به سندش، از امام حسين عليه السلام -: پدرم اميرمؤمنان علي بن ابي طالب عليه السلام برايم نقل کرد که پيامبر خدا فرمود: «هر کس فريضه اي را ادا کند، نزد خدا يک دعاي مستجاب دارد».

395. التوحيد - به سندش، از امام حسين عليه السلام -: علي عليه السلام فرمود: يک شب پيش از جنگ بدر، خضر عليه السلام را در خواب ديدم و به او گفتم: «به من چيزي بياموز که بدان عليه دشمنان ياري شوم.

گفت: بگو: «يا هو، يا من لا هو إلّا هو؛ اي او، اي که جز او، کسي نيست!».

پس چون صبح شد، آن را به پيامبر خدا گفتم. به من فرمود: «اي علي! اسمِ اعظم را آموخته اي».

پس روز بدر، اين اسم بر زبانم جاري بود.

امير مؤمنان، سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را قرائت کرد و چون فارغ شد، گفت: «اي او، اي که جز او کسي نيست! مرا بيامرز و بر گروه کافران، ياري ده».

علي عليه السلام در جنگ صِفّين، همين را مي گفت و يورش مي بُرد. پس عمّار ياسر، به ايشان گفت: اي امير مؤمنان! اين کنايه ها چه معنايي دارد؟

فرمود: «اسمِ اعظم خداست و ستون يگانگي شمردنش؛ خدايي که جز او، خدايي نيست».

سپس، آيه «خداوند، گواهي مي دهد که اوست و جز او خدايي نيست» و نيز آخر سوره حشر را قرائت کرد. آن گاه، فرود آمد و پيش از ظهر، چهار رکعت نماز خواند.

امير مؤمنان فرمود: «اللَّه، يعني معبودي که خلق در او سرگردان اند و به او پناه مي بَرَند و خداوند، همان پوشيده از دست رسِ ديده ها و در پرده از وهم ها و خطورات ذهن است».