352. الکافي - به نقل از عامر بن سمط، از امام صادق عليه السلام -: مرد منافقي، مُرد. امام حسين عليه السلام بيرون آمد و همراه [جنازه] وي به راه افتاد که يکي از وابستگان خود را ديد. به او فرمود: «فلاني! کجا مي روي؟».

گفت: از اين که بر جنازه اين منافق نماز بگزارم، مي گريزم.

امام حسين عليه السلام به او فرمود: «دقّت کن که سمتِ راست من بِايستي و مانند آنچه از من مي شنوي، بگو».

چون وليّ ميّت بر او تکبير گفت، امام حسين عليه السلام گفت: «اللَّه اکبر. خدايا! فلاني، بنده ات، را لعنت کن؛ هزار لعنتِ گِرد آمده، نه پراکنده. خدايا! اين بنده ات را ميان بندگان و شهرهايت رسوا کن و داغيِ آتشت را به او برسان و سخت ترين کيفرت را به او بچشان، که او با دشمنانت دوستي و با دوستانت دشمني مي ورزيد و با اهل بيت پيامبرت دشمن بود».