امام حسين عليه السلام فرمود: (پروردگارا! هرکه به پناهگاهي پناه جويد تو پناهم مي باشي، و هر که به تکيه گاهي پناه گيرد، تو تکيه گاهم مي باشي، خداوندا! برمحمّد و خاندانش دورد فرست، و ندايم را بشنو و دعايم را اجابت فرما، جايگاهم را نزد خودت قرار ده، و در مواضع امتحان مرا از لغزش به جهت آنها و گمراهي به وسيله شيطان بازدار، بحق عظمتت تو که تکذيب انساني و خيالپردازي در آن مؤثّر واقع نشده و امري از آن خالي نمي باشد، تا اينکه مرا به اراده و مشيّتت بسوي خود بازگرداني بدون آنکه نسبت به تو مشکوک و مظنون بوده و رحمتت را مورد شک و ترديد قرار دهم، بدرستي که تو مهربانترين مهرباناني).