بسم الله الرحمن الرحيم. اين وصيت حسين بن علي به برادرش محمد حنفيه است؛ همانا حسين بن علي گواهي مي دهد.

که جز خداي يگانه خدايي نيست و محمد پيامبر و فرستاده ي اوست، او به حق از جانب پروردگار آمده است و همانا بهشت و دوزخ حق است، و قيامت نزديک است و خداوند خفتگان در قبر را زنده مي کند.

همانا بدانيد که من به خاطر لهو و لعب و ظلم و ستم قيام نکرده ام، بلکه قيام من به خاطر اصلاح در امت جدم بوده است و خواسته ام اين است که امر به معروف نمايم و از منکر جلوگيري کنم، و به سيره ي جدم و پدرم علي بن ابي طالب رفتار نمايم، هر کس سخن حق مرا بپذيرد، پس خداوند سزاوارتر است به قبول حق، و هر کس مرا انکار نمايد، بر آنچه که بين من و اين قوم پيش آمده، صبر مي نمايم، و خداوند بهترين حاکم است. اي برادر! اين وصيت من است به تو، و هيچ توفيقي نيست، مگر از ناحيه خداوند، به او توکل نمودم و به سوي او باز مي گردم. (سپس حضرت نامه را پيچيد و مهر کرد و به محمد سپرد و با او وداع نمود و در دل شب از مدينه خارج گرديد).