293. الأمالي، صدوق - به نقل از عبد اللَّه بن منصور، از امام صادق عليه السلام، از امام باقر، از امام زين العابدين عليهم السلام -: چون [علي اکبر] براي مبارزه به سوي لشکر عمر بن سعد رفت، امام حسين عليه السلام چشمش گريان شد و گفت: «خدايا! تو بر آنان گواه باش که فرزند پيامبرت و شبيه ترينِ مردم به او در شکل و خو، به سوي آنان بيرون شد».

علي اکبر، شروع به رجزخواني کرد و گفت:

من، علي بن حسين بن علي ام

ما و آل خدا به پيامبر صلي الله عليه وآله سزاوارتريم.

آيا نمي بينيد که چگونه از پدرم حمايت مي کنم؟

آن گاه، ده تن از دشمنان را کُشت. سپس به نزد پدرش بازگشت و گفت: اي پدر، عطش!

امام حسين عليه السلام فرمود: «پسر عزيزم! شکيبا باش. جدّت با کاسه پُر، تو را سيراب مي کند».

علي اکبر، بازگشت و باز جنگيد تا چهل و چهار نفر از آنان را کُشت. سپس، خود به شهادت رسيد. درود خدا بر او باد!

294. مقاتل الطالبيّين - به نقل از سعيد بن ثابت -: چون علي اکبر براي مبارزه به سوي آنان رفت، امام حسين - که درودها و سلام خدا بر او باد -، پلک هايش را برهم نهاد و گريست و گفت: «خدايا! تو بر آنان گواه باش که جواني به سوي آنان رفت که شبيه ترينِ مردم به پيامبر خداست».

علي اکبر با آنان به شدّت جنگيد. سپس، نزد پدرش بازگشت و گفت: اي پدر، عطش!

امام حسين عليه السلام به او فرمود: «محبوب من! شکيبا باش که شب نرسيده، از کاسه پيامبر خدا، سيراب مي شوي».