مردم! شما را به تقواي الهي سفارش مي کنم و از روزها و ايام آن (لحظات مرگ و جان کندن) مي ترسانم، و نشانه هاي آن روزها را به شما اعلام مي کنم.

گويي مرگ با آن قيافه ي وحشتناک و حضور نامطلوب و طعم ناگوار خويش به جانتان پنجه انداخته و شما را در آغوش گرفته و بين شما و کارتان فاصله افکنده است. پس [با اين حال] آيا در طول عمرتان فقط به فکر سلامتي جسم خود هستيد؟!

مي بينم شما را که ناگهان، گرفتار مرگ شده ايد، مرگي که شما را از روي زمين به دل آن خواهد کشيد و از بالاي آن به پايين خواهد آورد، و از انس و آشنايي به وحشت و ترس خواهد کشاند و از ايمني و امان و روشني، به تاريکي خواهد برد، و از وسعت و فراخي به تنگي خواهد کشيد. آن جايي که هيچ دوستي، ديدار کننده و هيچ مريضي، ملاقات کننده و هيچ فرياد کننده اي فريادرسي ندارد.

خداوند ما و شما را بر لحظات سخت آن روز ياري رساند و از عقاب آن نجاتمان دهد و ثواب فراواني به ما و شما عنايت فرمايد.

بندگان خدا! اگر همين لحظات کوتاه مسير ما بود، سزاوار بود که انسان همواره در فکر آن باشد و دنيا را به کلي فراموش نمايد و بکوشد تا از اين هول خطرناک نجات يابد، در حالي که انسان پس از مرگ در گرو اعمال خويش است، و او را براي بازرسي اعمالش متوقف خواهند نمود. در حالي که ياوري ندارد که او را کمک کند و پشتيباني که از او رفع بلا نمايد. آن روزي است که «لا ينفع نفسا ايمانها لم تکن آمنت من قبل او کسبت في ايمانها خيرا قل انتظروا انا منتظرون».

(بندگان خدا) شما را به تقواي الهي سفارش مي کنم، چرا که خداوند به کسي که تقوا پيشه کند، ضمانت داده که او را از آنچه در نزدش مکروه است، به آنچه که او، دوست دارد، منتقل نمايد. و از آنجايي که فکر نمي کند به او روزي بخشد.

بر حذر باش که از آناني مباشي که براي مردم به خاطر گناهانشان بترسد. و حال آن که از عقوبت گناه خود غافل باشد، چرا که خداوند فريب نخواهد خورد و جز به طاعت، به آنچه که در نزد اوست کسي، نخواهد رسيد. ان شاء الله.