امام حسين عليه السلام فرمود: (آنچه در مفهوم «قدر» بتو شرح مي دهم پيروي کن که شرحي اين چنين از جمله ويژگيهايي است که بر ما اهل بيت عنايت شده است. هرکسي به «قَدَر» ايمان نياورد و نيکي و بدي آن را نپذيرد بخداوند کفر ورزيده است، و هر کس گناهان خود را بحساب خداوند بگذارد افترائي بس بزرگ بخداوند بسته است، خداوند مردم را به جبر و اکراه به اطاعت خود وا نمي دارد و آنان را به زور بر معصيت خود بر نمي انگيزد، ولي بندگان هم در انتخاب راه زندگي بحال خود رها نشده اند بلکه هرچه بندگان دارند خداوند مالک آنهاست، و بر آنچه بندگانش را توان بخشيده مسلّط و قادر مي باشد. اگر بندگان به اطاعت خدا گردن نهند خداوند هرگز مانع اطاعت آنها نخواهد شد، و اگر گناه و معصيت پيشه گيرند اگر خدا خواست بر آنها منّت مي نهد و ميان گناه و آنان سدّي ايجاد مي کند. و اگر از گناه بازنداشت اينگونه نيست که خداوند آنان را بر انجام گناه مجبورشان ساخته است، بلکه خداوند پس از ارشاد شيخ مفيد و راهنمائي و اتمام حجّت، آزادي و امکان هر عمل را به آنان داده است، خدا بر بندگان خود راهي نهاده است که بتوانند اوامر و دستورات او را انجام دهند، و منهيّات او را ترک نمايند.

خداوند بر بندگانش توانائي و نيرومندي عطا فرموده تا فرامينش را به اجراء نهد، و از آنچه نهي فرمود، روي گردانند، سپاس خدايي را که بندگانش را بر انجام اوامر خود نيرومند و توانا کرده و با اين توان و نيرو اوامر و نواحي او را بجاي مي آورند و آنان را که قدرت عمل و يا قدرت ترک نداده مغرور دانسته است. آري سپاس خداي را، سپاسي که مورد قبول درگاهش باشد. پس من با اين مرام و عقيده رهرو اين راهم، و سوگند بخدا! اعتقادم نيز همين است، اين است راه من و يارانم و خدا را سپاسگذارم). [1] .