قال الامام الحسين عليه السلام: اَللَّهُمَّ اَمْسِکْ عَنْهُمْ قَطْرَ السَّماءِ وَ اصْنَعْهُمْ بَرَکاتِ الْاَرْضِ «اَللَّهُمَّ فَإنْ مَتَّعْتَهُمْ اِلي حينٍ فَفَرِّقْهُمْ فِرَقاً وَاجْعَلْهُمْ طَرائِقَ قِدَداً وَلا تُرْضِ الْوُلاةَ عَنْهُمْ اَبَداً، فَاِنَّهُمْ دَعَوْنا لِيَنْصُرُونا فَعَدَوا عَلَيْنا فَقَتَلُونا. [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (خدايا اين مردم ستمگر را از باران رحمت واز برکات زمين محروم کن، و اگر عمر طبيعي به آنان دادي به بلاي تفرقه و جدائي مبتلايشان بگردان، و حکّام و فرمانروايانشان را از آنان خشنود نگردان، و ستيزه و دشمني در بين آنها و حکّامشان برقرار کن که آنان ما را با وعده نصرت و ياري دعوت کرده سپس به جنگ با ما برخواستند).

[1] تاريخ طبري ج3 ص333، ارشاد شيخ مفيد ص241، مثير الاحزان ص74، تاريخ ابن أثير ج2 ص571.