حضرت با صداي بلند فرمود: اي مردم عراق [و اکثر آنان صداي حضرت را مي شنيدند] گفتارم را بشنويد و براي کشتن من عجله نکنيد تا اين که شما را به امري مهم موعظه کنم که ديگر عذري در ميان نباشد، چنانچه انصاف دهيد، سعادتمند خواهيد شد و چنانچه به من انصاف ندهيد، به قصد خود عمل کنيد، بعد اين آيه را تلاوت فرمود: «ثم لا يکن أمر کم عليکم عمة ثم اقضوا الي و لا تنظرون».

و اين آيه را نيز تلاوت فرمود: «همانا ولي من؛ خدايي است که کتاب را نازل فرموده و اوست متولي امر صالحان و شايستگان».

سپس حمد و ثناي الهي را به جاي آورد و بر پيامبر و ملائکه و انبياي سلف درود فرستاد (تاکنون قبل از او و بعد از او نطقي به اين شيوايي از کسي شنيده نشد).

اي مردم فکر کنيد و به حسب و نسب من توجه نماييد و ببينيد که من چه کسي هستم؟ سپس به خود مراجعه نماييد و نفس تان را مورد خطاب و عتاب قرار دهيد، آيا قتل و پرده دري حريم من به صلاح شماست؟

آيا من فرزند دختر پيامبر خدا نيستم؟ آيا من فرزند وصي و پسرعموي پيامبر شما و اولين کسي که پيامبر را به آنچه از نزد پروردگارش آورده بود تصديق کرد، نيستم؟

آيا حمزه ي سيدالشهدا عموي من نيست؟

آيا جعفر طيار که با دو بال در بهشت پرواز مي کند عموي من نيست؟ آيا فرمايش پيامبر به شما نرسيده که درباره ي من و برادرم فرمود: اين دو آقاي جوانان بهشتند؟

اگر سخنان حق مرا تصديق کنيد که من تاکنون دروغي به زبان جاري ننموده ام از زماني که دانستم خداوند نسبت به دروغگويان خشم مي گيرد، به نفع شماست و اگر تصديق نکنيد، در ميان شما کساني هستند که اگر از آنها سؤال کنيد، به شما خبر خواهند داد؛ از جابر بن عبدالله نصاري و ابوسعيد خدري و سهل بن سعد ساعدي و زيد بن ارقم و انس بن مالک بپرسيد. آنها به شما خبر خواهند داد که خود اين سخن را از پيامبر شنيدند که در حق من و برادرم فرموده است. آيا اين باعث نمي شود که دست از قتل من برداريد؟

سپس حضرت به آنان فرمود:

اگر به اين مطلب شک داريد؟ آيا به اين مسئله نيز شک داريد که من فرزند دختر پيامبر شما هستم؟

به خدا سوگند ما بين مشرق و مغرب، فرزند دختر پيامبري جز من در ميان شما و در ميان غير شما نيست. واي بر شما! آيا مرا در قبال چه مي خواهيد به قتل برسانيد، آيا کسي از شما را کشتم؟ آيا مال شما را به يغما بردم؟ آيا کسي از شما را مجروح نمودم؟

(سکوت مرگ باري بر جمعيت حاکم بود و کسي سخن نمي گفت.)

آن گاه حضرت فرياد برآوردند: اي شبث بن ربعي! اي حجار بن ابجر! اي قيس بن اشعث! اي يزيد بن الحارث! آيا شما به من نامه ننوشتيد که ميوه ها بار داده و به ثمر رسيده و مزارع سرسبز شده و لشکري انبوه و خروشان از دوستانت در انتظار توست؟

در اين جا قيس بن اشعث گفت: ما نمي دانيم که چه مي گويي، ولي چنانچه زير پرچم پسرعمويت يزيد بروي، ضرر نخواهي کرد.

حضرت فرمودند: هرگز، به خدا سوگند هيچ وقت، ذلت و خواري بيعت با يزيد را نخواهم پذيرفت و مانند بردگان نيز فرار نخواهم کرد.

سپس فرياد برآورد: اي بندگان خدا! همانا من به پروردگارم و پروردگار شما پناه مي برم که مبادا از رحمت الهي محروم شويد، و به خداي خويش و خداي شما از هر متکبري که به روز قيامت ايمان نياورده پناه مي برم.