سليم بن قيس گويد: هنگامي که امام حسن عليه السلام به شهادت رسيد، بلا و فتنه در ميان امت بسيار شد، و دوستدار خداوندي نبود مگر آنکه ترسان و هراسان بود، و مي ترسيد کشته شود، و يا از شهر اخراج شده و از يکديگر متفرق مي ساختند، و در مقابل دشمنان خداوند آزادانه دست به هر کاري مي زدند، و در اظهار دين خود آزادي کامل داشتند.

يکسال قبل از مرگ معاويه امام حسين عليه السلام به حج مشرف شدند، در اين سفر عبدالله بن عباس و عبدالله بن جعفر همراه ايشان بودند، امام مردان و زنان و غلامان بني هاشم، و نيز ديگر کساني که ايشان را مي شناختند را جمع کرد- تا آنجا که گويد:-

حدود هفتصد نفر که بيشتر آنان از تابعين بودند، و حدود دويست نفر از اصحاب پيامبر گرد آمدند، امام در ميان آنان ايستاد، و پس از حمد و ثناي الهي فرمود:

اين مرد سرکش به ما و شيعيانمان ستمهائي را روا داشته، که آنها را شنيده و ديده و بر آن شاهد بوده ايد و خبر آنها به شما رسيده است،

و اکنون مي خواهم از شما سؤالاتي را بنمايم، اگر راست گفتم مرا تصديق کنيد، و اگر دروغ گفتم مرا تکذيب نمائيد، گفتارم را شنيده و آنها را بنويسيد، و هنگامي که به شهرهاي خودتان و نزد قبيله هايتان رفتيد به اشخاصي که آنان را امين دانسته و به آنها اطمينان داريد، آنچه از حق ما مي دانيد به ايشان بگوئيد، زيرا مي ترسم که حق کهنه شده و مندرس گردد، و از بين برود و اهل باطل بر آن غالب شوند، اگر چه خداوند نور خود را تمام کند، هر چند کافران را خوش نيايد.

سليم بن قيس گويد: آن حضرت آنچه درباره پدر و مادر ايشان و نيز اهل بيت در قرآن نازل شده، و پيامبر فرموده است را بيان نمود.

و در هر مورد اصحابي که حاضر بودند مي گفتند: آري، ما اينها را شنيده و در آن هنگام حضور داشتيم، و تابعين مي گفتند: اين مطالب را اصحابي که به آنان اطمينان داشتيم برايمان نقل کرده اند، امام مي فرمود: شما را بخدا قسم که اينها را براي کساني که به آنان اعتماد داريد نقل کنيد.

سليم گويد: از جمله مواردي که امام ايشان را به آن قسم داد اين بود که فرمود:

شما را به خدا سوگند آيا مي دانيد هنگامي که پيامبر بين اصحاب برادري قرار داد، علي را برادر خود نمود، و فرمود: اي علي در دنيا و در آخرت تو برادر من و من برادر تو هستم؟

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است، فرمود:

شما را به خدا سوگند آيا مي دانيد زماني که پيامبر زمين و محل مسجد خود را خريداري کرد، ده خانه کنار آن ساخت، نه خانه براي خود ايشان بود، و منزل دهم که در وسط آن قرار داشت را براي پدرم قرار داد، و همه درهائي که به مسجد باز مي شد جز درب خانه پدرم را بست، مردم در اين مورد سخن گفتند، پيامبر فرمود: من به رأي خود دربها را نبستم، و به رأي خود درب خانه او را باز نگذاشتم، بلکه اين کارها به امر خداوند بود که انجام دادم، آنگاه آن حضرت مردم جز حضرت علي عليه السلام را از خوابيدن در مسجد نهي کرد، و گاه آن حضرت در آنجا در حال جنابت بود، و براي پيامبر در آن منازل فرزنداني متولد شد.

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است، فرمود:

آيا مي دانيد عمر بن خطاب چقدر اصرار کرد که پيامبر اجازه دهد که به اندازه سوراخي از منزل خود به مسجد راه باز کند، ولي پيامبر اجازه نداد، و سپس خطبه خواند و فرمود: خداوند به من امر فرموده که مسجدي پاکيزه بنا نمايم و کسي غير از من و برادرم علي و دو فرزندش حق سکونت در آن مسجد را ندارند؟

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است، فرمود:

شما را به خدا قسم مي دهم، آيا مي دانيد پيامبر در روز غدير خم پدرم علي را منصوب کرد، و به صداي بلند ولايت او را بر مردم بيان کرد، و فرمود: بايد اين مطلب را حاضران به غائبين برسانند؟

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است، فرمود:

شما را به خدا قسم مي دهم، آيا مي دانيد که رسول خدا در غزوه ي تبوک به پدرم علي فرمود: تو براي من همانند هارون نسبت به موسي هستي، و تو بعد از من ولي امر مؤمنان مي باشي؟

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است، فرمود:

شما را به خدا قسم مي دهم، آيا مي دانيد که رسول خدا هنگامي که مسيحيان نجران را به مباهله دعوت کرد، غير از علي و فاطمه و دو فرزندش حسن و حسين را به همراه نبرد؟

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است، فرمود:

شما را به خدا قسم مي دهم، آيا مي دانيد که در روز خيبر پيامبر پرچم را بدست علي داد، و فرمود: پرچم را بدست کسي مي دهم که خدا و رسول خدا او را دوست مي دارند، و او هم خدا و رسول خدا را دوست مي دارد، پياپي به دشمن حمله مي کند و هيچگاه پشت به دشمن نکند، و خداوند آنجا را بدست او فتح مي کند؟

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است، فرمود:

شما را به خدا قسم مي دهم، آيا مي دانيد که رسول خدا به او امر فرمود که آيات سوره برائت را به مکه ببرد و بر مردم قرائت کند، و فرمود: اين آيات را نمي رساند جز من يا مردي که از من باشد؟

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است، فرمود:

شما را به خدا قسم مي دهم، آيا مي دانيد که هيچگاه براي رسول خدا مشکلي پيش نمي آمد مگر آنکه علي را مي فرستاد، بخاطر وثوق و اطميناني که به او داشت، و او را بنام نمي خواند بلکه مي فرمود: اي برادر، يا آنکه مي فرمود: برادرم را بخوانيد که بسوي من آيد؟

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است، فرمود:

شما را به خدا قسم مي دهم، آيا مي دانيد هنگامي که رسول خدا بين او و جعفر و زيد قضاوت نمود، فرمود: اي علي تو از مني و من از تو هستم، و تو بعد از من ولي امر هر مؤمني مي باشي؟

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است، فرمود:

شما را به خدا قسم مي دهم، آيا مي دانيد که او در هر روز و شب ساعتي با رسول خدا خلوت مي کرد، و هرگاه از او سؤال مي کرد به او عطا مي نمود و اگر سکوت مي کرد پيامبر ابتدا به سخن مي نمود؟

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است، فرمود: شما را به خدا قسم مي دهم، آيا مي دانيد که پيامبر او را به جعفر و حمزه برتري داد، در زماني که فاطمه فرمود: تو را به بهترين خاندان خود تزويج کردم، کسي که اسلامش از همه قديميتر، بردباريش از همه بيشتر، دانائيش از همه زيادتر مي باشد؟

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است، فرمود:

شما را به خدا قسم مي دهم، آيا مي دانيد که پيامبر فرموده است: من آقا و سيد فرزندان آدم، و علي سيد و آقاي عرب، و فاطمه برترين زن بهشت، و حسن و حسين دو فرزندان من و دو آقاي جوانان اهل بهشتند؟

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است، فرمود:

شما را به خدا قسم مي دهم، آيا مي دانيد که پيامبر علي را امر فرمود که متصدي غسل او شود و به او خبر داد که جبرئيل او را کمک خواهد نمود؟

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است، فرمود:

شما را به خدا قسم مي دهم، آيا مي دانيد که پيامبر در آخرين خطبه اي که ايراد نمود، فرمود: من در ميان شما دو چيز سنگين و ارزنده مي گذارم، يکي کتاب خدا و ديگر اهل بيت خود، پس به اين دو چنگ بزنيد تا هرگز گمراه نشويد؟

همه گفتند: آري، خدا را گواه مي گيريم که چنين است.

پس آن حضرت آنچه در مورد حضرت علي عليه السلام و اهل بيت در قرآن نازل شده، يا به زبان پيامبر جاري گشته، را بيان فرمود، و مردم را بر آن قسم داد و از آنان اقرار گرفت، و اصحاب مي گفتند: ما از خود پيامبر شنيديم، و تابعين مي گفتند: ما از کساني که به آنان اطمينان داريم اين مطلب را شنيده ايم.

سپس امام آنان را قسم داد که از پيامبر شنيده اند که فرموده است:

دروغ مي گويد کسي که بگويد مرا دوست دارد و علي را دشمن دارد، دوست ندارد مرا کسي که علي را دشمن دارد، در اين هنگام کسي گفت: اي پيامبر چگونه چنين چيزي ممکن است؟ فرمود: زيرا علي از من است و من از او هستم، هرکس او را دوست بدارد مرا دوست داشته، و هر که او را دشمن بدارد مرا دشمن داشته است، و هر که مرا دشمن دارد با خدا دشمني کرده است.

در اين هنگام آنانکه حاضر بودند گفتند: آري، ما اين مطالب را شنيده ايم، و مجلس پايان يافت.