بازگشت

خطبه آن حضرت در پند و اندرز


اوُصيکُمْ بِتَقْوَي اللهِ، وَ اُحَذِّرُکُمْ اَيَّامَهُ، وَ اَرْفَعُ لَکُمْ اَعْلامَهُ، فَکَأَنَّ الْمَخوُفَ قَدْ اَفِدَ بِمَهوُلِ وُروُدِهِ، وَ نَکيرِ حُلوُلِهِ، وَ بَشِعِ مَذاقِهِ، فَاعْتَلَقَ مُهَجَکُمْ، وَ حالَ بَيْنَ الْعَمَلِ وَ بَيْنَکُمْ.

فَبادِروُا بِصِحَّةِ الْاَجْسامِ في مُدَّةِ الْاَعْمارِ، کَأَنَّکُمْ بِبَغَتاتِ طَوارِقِهِ، فَتَنْقُلَکُمْ مِنْ ظَهْرِ الْاَرْضِ اِلي بَطْنِها، وَ مِنْ عُلْوِها اِلي سُفْلِها، وَ مِنْ اُنْسِهِ اِلي وَحْشَتِها، وَ مِنْ رَوْحِها وَ ضَوْئِها اِلي ظُلْمَتِها، وَ مِنْ سَعَتِها اِلي ضيقِها، حَيْثُ لا يُزارُ حَميمٌ، وَ لا يُعادُ سَقيمٌ، وَ لايُجابُ صَريخٌ.

اَعانَنَا اللَّهُ وَ اِيَّاکُمْ عَلي اَهْوالِ ذلِکَ الْيَوْمِ وَ نَجَّانا وَ اِيَّاکُمْ مِنْ عِقابِهِ، وَ اَوْجَبَ لَنا وَ لَکُمُ الْجَزيلَ مِنْ ثَوابِهِ.

عِبادَ اللَّهِ فَلَوْ کانَ ذلِکَ قَصْرَ مَرْماکُمْ وَ مَدي مَظْعَنِکُمْ، کانَ حَسْبُ الْعامِلِ شُغْلاً يَسْتَفْرِغُ عَلَيْهِ اَحْزانَهُ وَ يَذْهَلَهُ عَنْ دُنْياهُ وَ يُکْثِرَ نَصَبَهُ لِطَلَبِ الْخَلاصِ مِنْهُ، فَکَيْفَ وَ هُوَ بَعْدَ ذلِکَ مُرْتَهِنٌ بِاکْتِسابِهِ مُسْتَوْقِفٌ عَلي حِسابِهِ، لا وَزيرَ لَهُ يَمْنَعُهُ وَ لا ظَهيرَ عَنْهُ يَدْفَعُهُ، وَ يَوْمَئِذٍ لا يَنْفَعُ نَفْساً ايمانُها لَمْ تَکُنْ امَنَتْ مِنْ قَبْلُ اَوْ کَسَبَتْ في ايمانِها خَيْراً قُلِ انْتَظِروُا اِنَّا مُنْتَظِروُنَ.

اوُصيکُمْ بِتَقْوَي اللَّهِ، فَاِنَّ اللَّهَ قَدْ ضَمِنَ لِمَنِ اتَّقاهُ اَنْ يُحَوِّلَهُ عَمَّا يَکْرَهُ اِلي ما يُحِبُّ وَ يَرْزُقُهُ مِنْ حَيْثُ لايَحْتَسِبُ.

فَاِيَّاکَ اَنْ تَکوُنَ مِمَّنْ يَخافُ عَلَي الْعِبادِ مِنْ ذُنوُبِهِمْ وَ يَأْمَنُ الْعُقوُبَةَ مِنْ ذَنْبِهِ، فَاِنَّ اللَّهَ تَبارَکَ وَ تَعالي لايُخْدَعُ مِنْ جَنَّتِهِ، وَ لايُنالُ ما عِنْدَهُ اِلَّا بِطاعَتِهِ، اِنْ شاءَ اللَّهُ.


***

من شما را به پرهيزکاري سفارش مي کنم، و از روز حساب برحذر مي دارم، و نشانه هاي آن روز را براي شما بيان مي نمايم، گويا آنچه از آن ترسيده شده با هول و ترس فرود آمده، و با مقدمي ناآشنا و طعمي زشت و ناگوار رسيده است، و به دلهاي شما چنگ انداخته و بين شما و اعمال شما حائل گشته است.

حال که چنين است تن سالم و مدت عمر را غنيمت شمرده، و در عمل بکوشيد و از يکديگر پيشي بگيريد، که گويا بطور ناگهاني مرگ بر شما فرود آيد و شبيخون زند، و شما را از روي زمين به درون آن کشاند، و از بلندي به زير افکند، و از انس و راحت به ترس و وحشت برد، و از راحتي و روشني به تاريکي آرد، و از وسعت مکان به تنگنايش اندازد، آنجا که نه به ديدار خويشاوندي روند، و نه به عيادت بيماري شتابند، و نه به فرياد کسي پاسخ گويند.

خدا ما و شما را از هول و هراسهاي آن روز ياري دهد، و از عذاب آن

روز نجات دهد، و براي ما و شما ثوابها و پاداش نيکوي خود را واجب گرداند.

اي بندگان خدا اگر چنين است که بيان شد، عيش دنيا کوتاه و محل کوچ کردن و سفر نمودن طولاني است، و شايسته آنست که انسان در آن به کاري مشغول باشد که از غم و اندوه دنيا فارغ باشد، و او را از دنيا به کناري بکشد و خود را براي خلاصي از مهالک دنيا به رنج و تعب اندازد، پس چگونه چنين نباشد، که انسان پس از اين جهان در گرو اعمال خويش است و براي حسابرسي او را بپاي دارند، نه ياوري دارد که او را نگهدارد، و نه پشتيباني که از او دفاع کند، و در اين روز است که ايمان کسي که در اين جهان ايمان نياورده و خير و نيکي در ايمان خود بدست نياورده، به او سود ندهد، بگو شما در انتظار باشيد ما هم منتظريم.

شما را به پرهيزگاري و ترس از خدا سفارش مي کنم، زيرا خدا براي هرکس که تقوي داشته باشد ضامن است که او را از هر چه ناخوش داد به آنچه او را خوش آيد بازگرداند، و از آنجائي که اميد ندارد او را روزي دهد. پس بترس از اينکه از کساني باشي که بندگان خدا را از گناهانشان مي ترساند، و از عقوبت گناه خود آسوده است، پس خداوند تبارک و تعالي درباره بهشتش گول نمي خورد، و آنچه در نزد اوست جز به طاعت و فرمانبري او بدست نيايد.


***