بازگشت

قافيه «ق»






ألا إنَّ السِّباقَ سِباقُ زُهدٍ

وما في غَيرِ ذلِکَ مِن سِباقِ



ويَفني ما حَواهُ المُلکُ أصلاً

وفِعلُ الخَيرِ عِندَ اللَّهِ باقِ



سَتَألَفُکَ النَّدامَةُ عَن قَريبٍ

وتَشهَقُ حَسرَةً يَومَ المَساقِ [1] .



أتَدري أيَّ يَومٍ ذاکَ فَکِّر

وأيقِن أنَّهُ يَومُ الفِراقِ



فِراقٌ لَيسَ يُشبِهُهُ فِراقٌ

قَدِ انقَطَعَ الرَّجاءُ عَنِ التَّلاقي




***

بدان که تنها مسابقه اي که ارزش رقابت دارد، زهد است

و جز آن، چيزي ارزش مسابقه دادن ندارد.

هر چيزي که انسان در اين جهان، مالک شود، از بُن، نابود مي شود

و [تنها،] کار خير در نزد خداوند، باقي مي ماند.

به زودي همدم پشيماني خواهي شد

وقتي که در روز حسابرسي الهي، شيون سر دهي.

آيا هيچ مي داني که آن، چه روزي است؟

خوب بينديش و بدان که آن، روز جدايي است.

اين جدايي، همانند ديگر جدايي ها نيست

زيرا در آن، اميد ديدار مجدّدي وجود ندارد.


***

[1] في المصدر: «يوم الحساب»، والصواب ما أثبتناه کما في ديوان الإمام الحسين‏ عليه السلام.