568. الطبقات الکبري - به نقل از جُعيد هَمْدان -: نزد امام حسين عليه السلام رفتم و سَکينه دخترش را بر سينه اش ديدم. امام عليه السلام مادرِ سکينه را صدا زد و فرمود: «اي بانوي کَلبي! [1] دخترت را از من بگير».

آن گاه از من چيزهايي پرسيد و فرمود: «به من از وضعيت جوانان عرب و يا از همه آنها خبر ده».

گفتم: آنها اهل جُلّه بازي کردن [2] و دور هم نشستن هستند.

فرمود: «از غير عرب ها بگو».

گفتم: يا رباخوارند يا حريص بر دنيا.

فرمود: «إنّا للَّه وانّا اليه راجعون! به خدا سوگند، اينها دو گروهي اند که مي گفتيم خداي - تبارک وتعالي - دينش را با آنها ياري مي دهد.

اي جُعَيدِ هَمْدان! مردم، چهار دسته اند: برخي اخلاق دارند و بهره اي [از دين و آخرت] ندارند؛ برخي اين بهره را دارند و اخلاق خوشي ندارند؛ و برخي هر دو را دارند که برترينِ مردم اند؛ و برخي هيچ کدام را ندارند که اينها بدترينِ مردم اند».

569. تحف العقول: امام حسين عليه السلام فرمود: «برادران، چهار دسته اند: برادري براي تو و خودش، برادري براي تو، برادري عليه تو، و برادري نه براي تو و نه براي خودش».

معناي اين سخن را از ايشان پرسيدند. فرمود: «برادري که براي تو و براي خود است، همان برادري است که خواهان دوام برادري است و با آن، نابوديِ برادري را نمي جويد. اين براي تو و خويش است؛ چون اگر اين برادري کامل شود، زندگي هر دو، آسوده خواهد بود و اگر از ميان برود [و يا سست گردد] ، خوشي هر دو از ميان مي رود.

برادري که براي توست، همان برادري است که خويشتن را از بند طمع، رهانده و به رغبت گراييده و چون در برادري رغبت ورزد، به دنيا طمع نکند و اين، به تمام و کمالْ براي توست.

برادري که عليه توست، همان برادري است که پيشامدهاي روزگار را بر تو انتظار مي کشد و [کينه هاي] درون را مي پوشانَد و ميان مردم بر ضدّ تو دروغ مي بندد و به ديده حسد به سيماي تو مي نگرد، و بر اوست لعنت خداي يکتا.

برادري که نه براي توست و نه براي خود، کسي است که خدا از حماقت، آکنده اش کرده و او را از خود، دور کرده است. پس او را مي بيني که خود را بر تو ترجيح مي دهد و از سرِ بخل و آز، آنچه را داري، مي طلبد».