524. تاريخ دمشق - به نقل از عصام بن مُصطَلَق -: به کوفه درآمدم و به مسجد رفتم. ديدم که امام حسين عليه السلام در آن جا نشسته است. از شکل و شمايلِ او خوشم آمد. گفتم: تو پسر ابو طالبي؟

فرمود: «آري».

حسدي که در درون به او و پدرش داشتم، مرا برانگيخت و به او و پدرش، به تندي ناسزا گفتم.

با عطوفت و مهرباني به من نگريست و فرمود: «آيا تو اهل شامي؟».

گفتم: آري. اين، خويِ بد ماست.

چون پشيماني ام از اين افراطکاري آشکار شد، به من فرمود: ««امروز، سرزنشي بر شما نيست. خدا، شما را مي آمرزد». [1] براي برآوردن نيازهايت بر ما درآي، که ما را آن گونه خواهي يافت که دوست داري».

چيزي نگذشت که کسي روي زمين، محبوب تراز او و پدرش نزد من نبود و گفتم: «خدا، داناتر است که رسالتش را در کجا قرار دهد».