يزيد، نزد ابن تيميه جايگاهي عظيم يافت؛ زيرا وي از سرسخت ترين مدافعان وي بود و منکر اين گشت که وي به کشتن حضرت حسين عليه السلام دستور داده است. او به گرمي از يزيد دفاع نموده و گفته است:

«يزيد، دستور کشتن حسين را صادر نکرد و سر او را در برابر خود ننهاد و با چوب دستي بر دندانهايش نکوبيد، آنکه چنين کاري انجام داد، عبيداللَّه بن زياد بود، همانطور که اين مسأله در صحيح بخاري ثابت شده است، نه سر او را در دنيا گرداندند و نه کسي از خانواده ي حسين به اسارت برده شد!!». [1] .

اين گفته، موجب تمسخر او مي شود؛ زيرا ضرورياتي را منکر شده است که هر صاحب هوش و اراده اي، به آنها شک نمي کند؛ چون گفتار مورخان مبني



[ صفحه 483]



بر اين که يزيد، اين جنايت را مرتکب شده است، ناديده مي گيرد، کاري که هر صاحب بينش ديني يا روح اسلامي با آن موافقت نمي نمايد.

ابن تيميه به تعصبي کور معروف است تا جايي که هر محقق آزاده اي و نويسنده تاريخ و بحثهاي اسلامي، از نظراتش روي بر گردانده است.