نهضت امام در ايجاد شعور اجتماعي و آفرينش روح انقلابي در دلها، مؤثر بود، زيرا امّت، به صورتي کامل دگرگون گشت و پس از آنکه در خاموشي به سر مي برد، مسلّح به قدرت ايمان و نيروي عزم و تصميم شد و از همه ي منفي گراييهايي که بر آن دست يافته بود، رها شد و به مطالبه ي حقوق خود و تلاش پيگير براي سرنگوني حکومت اموي پرداخت و سخاوتمندانه به تقديم قربانياني در قيامهايي پي درپي که نشانگر خشم خروشان و ناخرسندي کامل آنان نسبت به بني اميّه بود، پرداخت، ديگر اثري از ترس و پريشاني در ميان آنان باقي نماند تا آنجا که مظاهر غرور اموي را درهم نورديد و جبروت و طغيان امويان را برانداخت.

انقلاب امام حسين عليه السلام مفهوم ترس و سرسپردگي را که بر امّت حاکم شده بود، به اصول انقلاب، مبارزه و آزاديخواهي از بند ذلّت و بردگي مبدل ساخت؛ زيرا امام، نيرويي برانگيزنده به آنان داد و روح انقلابي براي خيزش جهت نبرد با ظلم و ستم را به ايشان بخشيده بود.