«ابن عباس» با درد و محنت فراوان، هنگام شنيدن خبر کشته شدن امام عليه السلام، عزادار شد. وي در حالي که در مسجدالحرام بود، شخصي اين خبر را محرمانه به وي رساند و او را از آن حادثه ي دردآور، آگاه ساخت. وي پريشان خاطر شد و بي اختيار گشت.

«محمد بن عبداللَّه» به وي گفت: «اي ابوعباس! چه اتفاقي افتاده است؟!».

- «مصيبت عظيمي که آن را نزد خداوند منظور مي داريم».



[ صفحه 504]



سپس به گريه افتاد و اندوهگين و غمناک به خانه ي خود رفت و در منزلش، ماتمي به پا ساخت، مردم براي تسليت گفتن به وي در آن مصيبت عظيم به سوي وي آمدند و با او در اندوه و عزا، مشارکت کردند. [1] .