بانوان خاندان علوي از رئيس نگهبانان تشکر کردند؛ زيرا از دمشق تا مدينه، آنان را سرپرستي نموده و خدمات ارزشمندي در حق آنان کرده بود که پاداش دادن به او را لازم مي نمود، فاطمه دختر امام اميرالمؤمنين عليه السلام به خواهرش زينب گفت: «اين مرد، در حق ما نيکي کرده است، آيا در نظر داري که پاداشي به وي بدهيم؟».

- «به خدا! چيزي همراه ما نيست که به او ببخشيم، بجز زيورمان».

- «آري، سخن شما درست است».

آنگاه دو دستبند و دوالنگوي خود را آوردند و آنها را براي وي فرستادند و مؤدبانه عذرخواهي نمودند.

آن مرد از اين کرامت فراگير متأثر شد، او مي دانست آنان در چه حالي از تنگدستي شديد هستند، آنها را به آنان بازگردانيد و با احترام گفت: «اگر آنچه را انجام داده ام، براي دنيا مي بود، اينها مرا راضي مي ساخت ولي به خدا! اين کار را



[ صفحه 512]



تنها براي خدا و براي خويشاوندي شما با رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله انجام داده ام». [1] .