کاروان اسيران اهل بيت عليهم السلام به سوي مدينه حرکت کرد، به سرعت راه مي پيمود و به چيزي توجه نداشت، در حالي که غمها و دردها بر آن سايه افکنده بود، چشمان دختران رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله اشکبار بود و در فقدان عزيزان، نوحه مي سرودند و با درد و سوگي هرچه بيشتر، اسارت و ذلّتي که بر آنان گذشته بود، يادآور مي شدند.

مدينه، قبل از رسيدن اسيران، جامه ي عزا بر تن داشت؛ زيرا ام المؤمنين، جناب ام سلمه، يک ماه پس از کشته شدن حضرت حسين عليه السلام در غم و اندوه آن حضرت،جان سپرد [1] او خود، مردم را از کشته شدن آن حضرت باخبر کرده بود.