در نزد شيعه ي اماميه مشهود آن است که آن سر با عظمت به کربلا بازگردانده شد و همراه بدن پاک، دفن گرديد. «سيد رضي الدين علي بن طاووس» گفته است که عمل شيعه بر اين منوال است [1] از کساني که اين مطلب را به نص گفته است، مجلسي [2] و ابن نماست [3] همچنانکه نزد گروه بزرگي از علماي سنّت نيز مشهور گشته است، از آن جمله اند: شبراوي [4] ، ابن جوزي، [5] بيروني [6] ، قزويني؟ [7] و ديگران، بدون شک، علماي شيعه ي اماميّه به بحث در اين مورد، پيش از ديگران توجه و اهتمام دارند و آنان به واقعيت امر، آگاهتر و بر آن بيش از هر محقق ديگري، واقف ترند.



[ صفحه 518]



اما چگونگي انتقال سرهاي شريف به کربلا و دفن آنها با اجساد پاک، به نظر ما يکي از دو امر، محتمل است:

اول: امام زين العابدين عليه السلام از يزيد درخواست کرد که به وي اجازه ي اين کار را بدهد و او اين درخواست را پذيرفت، زيرا يزيد از امام تقاضاي رضايت مي نمود بنابراين آن روايت که: «امام عليه السلام هنگامي که از يزيد خواست تا روي پدرش را به وي نشان دهد، درخواستش را نپذيرفت»، رد مي گردد و احتمال دارد که وي پس از نپذيرفتن درخواست، با آن موافقت کرده باشد.

دوّم: امام زين العابدين عليه السلام هنگام رسيدن سرها به مدينه، از حاکم آن خواست تا آنها را همراه بدنها به خاک سپارد، وي به اين امر رضايت داد و حضرت آنها را گرفت و به سوي کربلا بازگشت و آنها را همراه بدنهاي پاک، به خاک سپرد.