برخي از نيکان و اهل تقوا، پس از آن که مردم کوفه به کشتن ريحانه ي رسول



[ صفحه 436]



خدا صلي اللَّه عليه و آله اقدام کردند، سکونت در کوفه را نپسنديدند، از ميان آنان «عبدالرحمن قضاعي» بود که کوفه را رها کرد و در بصره سکونت گزيد و گفت:«در شهري که فرزند دخت رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله در آن کشته شد،ساکن نمي گردم». [1] .

کشتار کربلا، موج خروشاني از اضطراب و بي تاب در همه ي محافل کوفه به وجود آورد و عظمت جنايتي که انجام شده بود، براي مردمانش معلوم گشت.

در اينجا سخن ما در مورد وارد شدن اسيران اهل بيت به کوفه و حوادث همزمان آن،پايان مي يابد.



[ صفحه 439]