«براء بن عازب» از اينکه ياري کردن امام را رها کرد، پشيمان گشت؛ زيرا امام اميرالمؤمنين عليه السلام به وي فرموده بود: «آيا حسين کشته مي شود، در حالي که تو زنده باشي و او را ياري ندهي؟!»!.

- «يا أميرالمؤمنين! اين چنين نخواهد بود».

هنگامي که امام کشته شد، «براء» گفتار امام را به ياد آورد و در حالي که حسرت مي خورد، مي گفت: «چه حسرت عظيمي است که همراه او حاضر نشدم و در دفاع از او کشته نگشتم». [1] .