بازگشت

دعاي امام صادق براي زايران امام حسين


امام صادق عليه السلام به اين دعاي شريف در حق زايران قبر جدش حضرت حسين عليه السلام دعا کرده که «معاويه بن وهب» آن را روايت نموده، متن آن چنين است:



[ صفحه 392]



براي وارد شدن بر امام صادق عليه السلام اجازه خواستم که به من گفته شد داخل شو، من وارد شدم و آن حضرت را در نمازگاهش يافتم. پس نشستم تا اينکه نمازش را به جاي آورد. من شنيدم که او با پروردگارش مناجات مي نمود و مي گفت:

«اي آنکه ما را به کرامت مخصوص گردانيده و به وصيّت، ويژگي فرموده اي، به ما وعده ي شفاعت داده، علم گذشته و آينده را عنايت کرده اي و دلهايي از مردم را هواخواه ما ساخته اي، مرا و برادرانم را و زايران قبر پدرم حسين عليه السلام را بيامرز آنان که اموال خود را خرج مي نمايند و بدنهايشان را براي رسيدن به برّ و نيکي ما و اميد به صله ما- که نزد توست- و شادمان ساختن پيامبرت صلي اللَّه عليه و آله، و اجابت فرمان ما و ناراحت نمودن دشمنانمان، حرکت مي دهند و با اين کار رضاي تو را مي خواهند، پس به جاي ما آنان را خشنودي عنايت فرما و در شب و روز، محافظتشان نما و بر خانواده و فرزندانشان که آنان را پشت سر رها کرده اند، به نيکي کرامتي برسان و به آنان ببخشاي برترين چيزي را که در غربت از وطنهايشان از تو آرزو کرده اند و آنچه را که به آن ما را بر فرزندان و خويشاوندان و نزديکانشان، برتري داده اند.

خداوندا! دشمنان ما به خاطر خارج شدنشان بر آنان خرده گرفتند، ولي اين کار، آنان را از حرکت به سوي ما باز نداشت و اين مخالفتي است از آنان با کساني که با ما مخالفت کرده اند، پس رحم کن بر آن چهره هايي که آفتاب آنها را تغيير داده، رحمت فرما آن گونه هايي که بر قبر ابي عبداللَّه عليه السلام نهاده شده اند، رحمت نما آن چشماني را که اشکهايشان در دلسوختن براي ما جاري شده اند، مهرباني کن بر آن دلهايي که براي ما پريشاني نموده و سوخته اند و رحمت کن آن فريادي را که براي ماست.



[ صفحه 393]



خداوندا! من آن جانها و آن بدنها را به تو مي سپارم تا آنگاه که آنان را در روز تشنگي، کنار حوض برساني».

آن حضرت، همچنان در حالي که در سجده بود، خداوند را به اين دعا فرا مي خواند.هنگامي که فراغت يافت، گفتم: «فداي تو گردم! اگر اين را که شنيدم براي کسي مي بود که خداي را نمي شناخت، گمان مي کردم که آتش، چيزي از او را نچشد، به خدا! آرزو کردم او را زيارت کنم و به حج نرفته باشم».

حضرت عليه السلام فرمود: «چقدر به آن نزديک هستي، پس چه چيزي تو را از زيارت وي باز مي دارد؟ چرا اين کار را رها مي کني؟».

- «نمي دانستم که مطلب تا اين حدّ مهم باشد».

«اي معاويه! آنانکه براي زايرانش در آسمان دعا مي کنند، بيش از کساني هستند که در زمين براي آنان دعا مي کنند. اي معاويه! اين کار را رها مکن که هر کس آن را ترک کند، از حسرت چنان خواهد ديد که آرزو مي کند قبرش نزد او باشد.

آيا دوست نداري خداوند تو را از جمله کساني ببيند که رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله، علي، فاطمه و ائمه، برايش دعا مي کنند؟ آيا دوست نداري که فردا از کساني باشي که فرشتگان با آنان مصافحه مي کنند؟ آيا دوست نداري که فردا از جمله کساني باشي که خارج مي شوند در حالي که گناهي بر آنان نباشد که به آن بازخواست شوند؟ آيا دوست نداري فردا از کساني باشي که با رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله مصافحه مي کنند؟ [1] .

در اينجا سخن ما در مورد شهادت امام عظيم، پايان مي يابد تا به استقبال اسيران اهل بيت در کوفه برويم.



[ صفحه 397]




پاورقي

[1] وسائل الشيعة 321 -320 /10.