بعضي از احمقهايي که به زور در سپاه ابن سعد حضور يافته بودند، براي نصرت و پيروزي امام بر دشمنانش، دست به دعا برداشتند.

«سعد بن عبيده» مي گويد: «پيران ما از اهل کوفه بر روي تپّه اي ايستاده بودند و گريان مي گفتند: خداوندا! ياريت را بر او (حضرت حسين عليه السلام) نازل فرما».

سعد بر آنان اعتراض کرد و گفت: «اي دشمنان خدا! چرا براي ياري رساندن به وي پايين نمي آييد». [1] .



[ صفحه 335]