مادر عون؛ حضرت زينب دخت حضرت امام أميرالمؤمنين است که به ميدان جهاد شتافت و قهرمانانه به نبرد پرداخت در حالي که رجز مي خواند:



ان تنکروني فأنا ابن جعفر

شهيد صدق في الجنان أزهر



يطير فيها بجناح اخضر

کفي بهذا شرفا من معشر [1] .



«اگر مرا نمي شناسيد من فرزند جعفرم، آن شهيد راستين که در بهشتها مي درخشد».

«در آنجا با بالي سبز، پرواز مي کند که اين افتخار براي يک گروه، کافي است».



[ صفحه 308]



وي خود را معرفي کرد که فرزند جعفر؛ شهيد جاويد در اسلام است همان که دستهايش در راه دعوت اسلامي قطع گرديد و بر اساس فرموده پيامبر صلي اللَّه عليه و آله خداوند به جاي آنها به وي دو بال عطا فرمود که با آنها در فردوس برين پرواز کند که فرزند چنين مرد بزرگي بودن در شرافت و عظمت، کافي است.

او به نبرد خود ادامه داد که «عبداللَّه بن قطبه طائي» بر او حمله برد و او را به شهادت رساند. [2] .

«سليمان بن قته» در رثايش گفت:



و اندبي ان بکيت عوناً اخاه

ليس فيما ينوبهم بخذول



فلعمري لقد اصبت ذوي القر

بي فبکي علي المصاب الطويل [3] .



«سوگواري کن اگر گريه نمودي، برادرش عون را که در ياري رساندن، کوتاهي نمي نمود».

«سوگند به جانم! تو خويشاوندان پيامبر را نوحه مي سرايي پس بر اين مصيبت طولاني، گريه کن».