پس از آنکه برگزيدگان بزرگوار از ياران امام به شهادت رسيدند، فرزندان خاندان نبوت از جوانان و کودکان، براي جانبازي و فداکاري برخاستند که با وجود کمي سنّ و سالشان، همچون شيراني بودند که از مرگ نمي هراسيدند و سختيها، آنان را بيمناک نمي ساخت. آنان، با اشتياق به ميدانهاي جهاد، شتافتند در حالي که امام نمي خواست بعضي از آنان به سوي مرگ بروند، ولي ايشان به التماس نزد آن حضرت افتادند و دست و پايش را بوسيدند تا به آنان اجازه دهد که از او دفاع کنند.

منظره ي هولناکي که دلها را مي سوزاند و هر موجود زنده اي را دچار سرگشتگي مي کند اين است که آن جوانان براي آخرين وداع با يکديگر برآمدند، هر کدام از آنان، برادر و عموزاده ي خود را بوسه هاي فراوان مي زد در حالي که غرق در اشکهاي غم و اندوه بر ريحانه ي رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله بودند؛ زيرا آن حضرت را تنهاي غريب مي ديدند که لشکر دشمن او را محاصره کرده است و نيز بانوان خاندان وحي و نبوت را مي ديدند که صداي گريه و زاري آنان بلند شده بود...، خداوند امام را ياري دهد بر تحمل اين فجايعي که کمرها را مي شکند و خردها را سرگشته مي سازد و هيچ انساني آنها را تحمل نمي کند، جز آنکه خداوند قلبش را براي ايمان آزموده باشد... امّا کساني که از فرزندان رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله به شهادت رسيدند عبارتند از:



[ صفحه 290]