«عبداللَّه يزني» به ميدان جنگ شتافت و با شجاعتي کم نظير به نبرد پرداخت در حالي که رجز مي خواند:



[ صفحه 283]





انا ابن عبداللَّه من آل يزن

ديني علي دين حسين و حسن



اضربکم ضرب فتي من اليمن

ارجو بذلک الفوز عند المؤتمن



«من فرزند عبداللَّه از آل يزن هستم، دين من بر دين حسين و حسن است».

«شما را ضربه مي زنم، چون ضربه زدن جوانمردي از يمن که با آن، رستگاري در نزد پروردگار را مي جويم».

وي، خود و خاندان و سرزمينش را به آنان معرفي کرد و به آنان فهماند که وي بر دين سرورش حسين است و اينکه خود را در راه او فدا مي سازد. براي اين است که وي بدين وسيله رستگار شدن نزد خدا را اميدوار مي باشد... او، همانند برادران شهيدش با دليري و عزمي استوار جنگيد و پس از آن، به شهادت رسيد. [1] .