امام عليه السلام به دلهاي يارانش، روح عزم و پايداري مي دميد و آنان را به شکيبايي در برابر سختيها سفارش مي کرد و مي فرمود:

«اي فرزندان بزرگواران! صبر کنيد که مرگ چيزي نيست جز پلي که شما را از سختي و گرفتاري به سوي بهشتهاي وسيع و نعمتهاي هميشگي مي رساند. کدام يک از شما دوست ندارد که از زنداني، به کاخي منتقل گردد، پدرم از رسول خدا صلي اللَّه عليه و آله مرا حديث گفت که فرمود: دنيا، زندان مؤمن و بهشت کافر است و مرگ، پل اينان است به سوي بهشتهايشان و پل آنان است به سوي جهنمشان. نه دروغ گفته ام و نه به من دروغ گفته شده است». [1] .

اين سخنان، احساسات آنان را شعله ور ساخت و آنان با شجاعتي مانند طوفان، به سوي گردابهاي مرگ رفتند تا به درجات خود، در فردوس برين برسند.