«يحيي بن سليم مازني» به ميدان جنگ رفت، در حالي که رجز مي خواند:



لأضربن القوم ضربا فيصلا

ضرباً شديداً في العداة معجلا



لا عاجزاً فيها و لا مولولا

و لا اخاف اليوم موتا مقبلا



لکنني کالليث احمي مشبلا

«اين قوم را ضرباتي جدا کننده خواهم زد، ضرباتي شديد که به شتاب بر دشمنان وارد مي شوند».



«نه در آن ناتوان باشم و نه سستي کننده و نه امروز از مرگي در حال آمدن، مي ترسم».

«ولي همچون شير هستم که از شيربچگانش، حمايت کند».

با اين رجز، شجاعت خود را اعلام نمود که بر دشمنان خود ضرباتي دردناک فرود خواهد آورد و با شجاعت و پايمردي، با آنان خواهد جنگيد که نه ناتوان باشد و نه سست و نه از مرگ ترسيده، بلکه چون شير بر آنان حمله خواهد برد تا عترت رسول خدا را حمايت کند. وي همچون لشکري بر آنان حمله برد



[ صفحه 282]



و با شدت و سختي نبرد کرد تا اينکه در پيشگاه حضرت اباعبداللَّه عليه السلام به شهادت رسيد. [1] .