از درخشنده ترين ياران امام عليه السلام دو جابري بودند که عبارتند از «سيف بن حارث بن سريع جابري» و «مالک بن عبد بن سريع جابري». آنان دو برادر از جهت مادر و دو عموزاده ي يکديگر بودند که در پيشگاه اباعبداللَّه حاضر شدند در حالي که چشمانشان اشکبار بود، امام به آنان فرمود: «چه چيزي شما را مي گرياند، من اميدوارم که تا ساعتي ديگر چشمانتان روشن باشد؟».

آن دو، به سرعت گفتند: «خداوند ما را فداي تو سازد! ما براي خود نمي گرييم، بلکه بر تو مي گرييم، مي بينيم که تو را محاصره نموده اند ولي نمي توانيم به نفع تو کاري انجام دهيم».

دلهاي ياران امام، سرشار از دوستي نمايان، و اخلاص عميق نسبت به آن حضرت بود، آنان تنها به وي مي انديشند و در درد و اندوه براي او مي سوختند.

آن دو جابري، قهرمانانه جنگيدند، و در حالي که شمشيرها و نيزه ها، اندامهايشان را پاره پاره کرده بود، در نزديکي امام به شهادت رسيدند. [1] .



[ صفحه 279]